Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
De banden ze zijn een echte aanslag op het milieu. Hun materiaal (rubber) en hun massale fabricage maken ze tot een milieuprobleem van de eerste orde ter wereld, omdat ze niet altijd worden hergebruikt, hoewel het ook waar is dat hun recycling steeds gebruikelijker en fantasierijker wordt.
Milieukeur
Alleen in Spanje wordt jaarlijks ongeveer 300.000 ton gebruikte banden gegenereerd, maar slechts een klein deel wordt gerecycled. Bijna de helft van deze enorme hoeveelheid afval is ongecontroleerd en de andere helft hoopt zich op op gecontroleerde stortplaatsen. Een groot verschil met voorbeeldlanden als Frankrijk, Duitsland en Oostenrijk, met gemiddeld 60 procent recycling.
De norm zijn echter veel lagere percentages. In de meeste landen zijn de vooruitzichten somber, met uitzondering van uitzonderingen zoals de genoemde, waar een milieuvriendelijker beleid wordt toegepast en vooral ook wordt gehandhaafd, aangezien het verbod om ze op stortplaatsen te storten maar al te vaak wordt genegeerd.
Vaak worden deze residuen verbrand, soms in industriële ovens, maar het is duidelijk dat het overbrengen van de vervuiling naar de atmosfeer in de vorm van grote hoeveelheden gif.webptige stoffen een ander probleem vormt.
De oplossing is om ze ook niet op te slaan. De opslag ervan wordt uiteindelijk ook synoniem met: vervuiling door chemische degradatie Welnu, hoewel ze niet biologisch afbreekbaar zijn, ondergaan ze wel een gevaarlijke gedeeltelijke ontbinding die die van hen vervuilt.
Om ze te recyclen, kunnen verschillende technieken worden gebruikt, zoals thermolyse, mechanische of cryogene trituratie, pyrolyse of verbranding. Elk van hen heeft zijn voor- en nadelen bij het beoordelen van meer of minder gebruik van de grondstof en ook in termen van de verschillende niveaus van toxiciteit die met elk van hen gepaard gaan.
Als compenserende maatregel op milieuniveau wordt bandeninformatielabel, die sinds 2012 van kracht is, is verdeeld van A tot G en meldt betere of slechtere rolweerstand, remvermogen op nat wegdek en het geproduceerde decibelniveau.
Het doel is niet om banden te classificeren op basis van hun min of meer vervuilende materiaal, maar op basis van hun efficiëntie als het gaat om gedrag, wat een lager energieverbruik en meer verkeersveiligheid betekent. Zo verbruikt het A-label 7,5 procent minder brandstof dan de G, de laatste in de categorie, en remt hij ook aanzienlijk eerder.
En het is dat niet alleen brandstof verantwoordelijk is voor de vervuiling van de transportmiddelen, dus het is goed dat dankzij de ecologische etikettering van de banden een efficiënter verbruik kan worden bereikt.
Verander ze in asfalt
Ze recyclen voor conversie in asfalt is een idee dat in de jaren zestig in de Verenigde Staten in praktijk werd gebracht en sindsdien zijn er grote stappen gezet. In feite zijn er veel voorstellen in dit opzicht, en studies en nieuwe initiatieven blijven zich over de hele wereld vermenigvuldigen.
Behalve dat het een interessante afzetmarkt is voor grote hoeveelheden gebruikte banden, helpt het vermalen ervan om ze te mengen met het asfalt om: de functies ervan verbeteren, terwijl u bespaart op het gebruik van een polymeer dat ook nog eens vervuilend is.
Afgezien van de voordelen voor het milieu, is het resultaat praktisch gezien een veiliger asfalt, met meer voordelen, hoewel het meestal ook duurder is in vergelijking met conventioneel. in het bijzonder, een meer viskeuze en elastische bestrating, die minder vervormt, is bestand tegen de elementen, extreme temperaturen en water.
Het wint ook aan duurzaamheid en vermindert de geluidsoverlast aanzienlijk, waardoor geluidsbarrières overbodig worden en de nadelen worden vermeden. In die zin, als rekening wordt gehouden met de verkregen voordelen, inclusief het groene gebaar, is de hogere prijs uiteindelijk niet zo veel.
Naast deze toepassing voor het recyclen van banden zijn er nog vele andere maatregelen, zoals het gebruik ervan als kunstmatige riffen (een mislukt experiment dat ze dwingt te worden ontmanteld wanneer hun toxiciteit wordt ontdekt), hun omzetting in elektrische energie of bijvoorbeeld de hergebruik van een deel van hun onderdelen, waaronder metaal- en textielvezels.
Elektriciteit en ander gebruik
Het verkrijgen van elektrische energie uit bandenafval wordt vaak verbruikt in de recyclingfabriek zelf. Om het te verkrijgen, worden ze verbrand in een ketel en de vrijgekomen warmte zet het water dat het bevat om in stoom die de turbine aandrijft en op zijn beurt een generator die elektriciteit produceert. Het gebruik ervan vereist verdere transformatie.
Zijn transformatie in bouwmaterialen of van vele andere materialen die onder meer in de textielsector worden gebruikt, helpt het ook de dramatische effecten op het milieu te verminderen. We kunnen overblijfselen vinden van gecamoufleerde banden waar we het het minst verwachten, van schoenzolen tot de vervaardiging van afdekkingen of daken en remkabels tot akoestische of trillingsisolatoren, tapijten, rubberen platen of voor de vervaardiging van flexibele vloeren voor sportvelden of recreatiegebieden. .
Ondanks de bijna oneindige hulpprogramma's, rubber Het is nog steeds een milieuprobleem dat met dit soort initiatieven niet helemaal is opgelost. Ze zijn interessant, en ze behalen prijzenswaardige deelsuccessen, maar de honderdduizenden tonnen die jaarlijks over de hele wereld worden gegenereerd, kunnen nauwelijks worden gecompenseerd.
De alternatieven voor rubber, een samenvatting van natuurlijk en synthetisch rubber (of aardolie), die het wiel opnieuw kunnen uitvinden, zouden de nieuwe grote uitvinding van de eeuw kunnen zijn. Of waarom niet, laten we hopen dat de inspannende pogingen van wetenschappers om duurzame vervangingsmiddelen voor natuurlijk rubber te vinden die aan de behoeften van de huidige bandenmarkt kunnen voldoen, vruchten zullen afwerpen.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Banden, grote verontreinigende stoffen, raden we u aan om onze categorie Vervuiling in te voeren.
