Hoe sprankelende vloeistoffen te meten
Er zijn veel industrieën die de noodzaak presenteren om niveaus met totale nauwkeurigheid te meten. Voeding of farmaceutica zijn hier duidelijke voorbeelden van, maar het is niet altijd even gemakkelijk en nog minder als we het hebben over middelen om de sprankelende vloeistoffen. Het productieproces vereist: een grondige controle van hoeveelheden van de gebruikte grondstoffen en daarom komen verschillende technieken en technologieën in het spel om te weten hoe vloeistofniveaus te meten of te bewaken in de industriële sector.
Uiteraard zijn de processen totaal verschillend van elkaar. Dit maakt de meting van hetzelfde type materie heeft verschillende methoden. In het geval van vloeistoffen zijn er meer dan twaalf meettechnieken. Echografie, op float gebaseerde technologieën en radar behoren tegenwoordig tot de meest gebruikte.
De oplossing: magnetostrictieve vlottertechnologieën
Het meten van een vloeistof door een bifasisch medium veroorzaakt problemen, zowel in ultrasone media als in geleide golfradar, vanwege de divergentie van de uitgezonden golven, waardoor het moeilijk is om een exacte meting te verkrijgen. Dit zijn vloeistoffen die tijdens het productieproces, of door hetzelfde proces, schuim produceren. Beslissen waar het schuim eindigt en de vloeistof begint het is geen gemakkelijke taak.
Echter, magnetostrictieve float-technologieën zij opereren als referentie een drijver gebruiken die aan een steel is bevestigd. Hierdoor kunnen ze een nauwkeurige meting maken en vloeistofniveaus kalibreren, precies. Ook als het om sprankelende media gaat. Dit zijn uitdagingen waarmee bedrijven van het kaliber van Beamex het hoofd moeten worden geboden, door nieuwe technologieën te introduceren en remklauwen die een grotere nauwkeurigheid bij alle metingen mogelijk maken.
Het belang van het vooraf kennen van het soortelijk gewicht
Bij het gebruik van technieken voor het meten van vlotterniveaus is het vereist om de dichtheid van de vloeistof te kennen. Rekening houdend met het soortelijk gewicht is het mogelijk om het type vlotter te definiëren dat geschikt is voor de vloeistof voor een bepaald instrument. In deze gevallen is het schuim geen probleem, omdat de vlotter erin zinkt, maar in de vloeistof drijft.
Het moet koste wat kost worden vermeden dat wat schuim verpest de nauwkeurigheid in de instrumentatie van een proces. In een tijdperk van geavanceerde technologieën zoals de proceskalibrator, zou dit in ieder geval niet moeten gebeuren als we een kalibratiesoftware kwaliteit.
Hoe verloopt dit meetproces?
In het geval van niveausensoren op basis van het magnetostrictieve principe met hoge resolutie, worden deze gebruikt om niveaus in vloeistoffen te meten het bepalen van de positie van een magnetische vlotter.
De meting begint met een stroompuls die een axiaal magnetisch veld creëert langs een magnetostrictieve draad. De vlotter heeft een reeks permanente magneten en wanneer het momentum de vlotter bereikt, werken beide magnetische velden op elkaar in, waardoor een koppel op de draad wordt gegenereerd.
Op deze manier wordt de tijd gemeten die heeft plaatsgevonden vanaf het verzenden van de stroomimpuls tot de ontvangst van de torsiegolf, wat het op zijn beurt mogelijk maakt om de positie van de vlotter met een hoge mate van betrouwbaarheid te berekenen. Houd er rekening mee dat de capaciteit van sommige geleide-golfradarsystemen voor het meten van vloeistoffen met schuim groeit het alleen maar, maar ze worden duurder en hebben meer beperkingen dan magnetostrictieve vlotterniveaumeetsystemen.
Als je het artikel leuk vond, beoordeel en deel!
