Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Welke kweektechnieken gebruikt de wetenschap om? beschermen de Bedreigde soort? Doet hij dat altijd? Of worden, op enkele uitzonderingen na, de ideale omstandigheden gecreëerd om de bevolkingsgroei te bevorderen?
Er zijn veel factoren waarmee rekening moet worden gehouden om te beantwoorden. In principe hangt het af van elk geval. Het heeft onder andere te maken met: budgetten, politiek, belangstelling voor de soort, ernst van de situatie en/of levensvatbaarheid van de verschillende mogelijkheden die de wetenschap biedt.
Soms wordt er niet direct gehandeld. In dit bericht richten we ons daarom op de bedreigde diersoorten die interesse wekken, aangezien er veel zijn die dat niet doen, en we zullen een kort overzicht geven van de belangrijkste wetenschappelijke technieken.
Zonder twijfel is de beste manier om de bevolking te laten groeien het voorkomen van verlies. Niet door natuurlijke oorzaken, wat een twijfel, maar voorkomen of eproblemen oplossen zoals het verlies van leefgebied, de achteruitgang ervan of bijvoorbeeld de jacht.
Natuurreservaten
Wetenschap heeft in deze gevallen niets te maken met de laboratorium noch de dierentuinen. U kunt ingenieuze oplossingen bieden, zoals het helpen creëren van onderdoorgangen of bruggen, zodat dieren zich gemakkelijker kunnen voortplanten.
Deze doorgangen of corridors zijn bijvoorbeeld gerealiseerd om amfibieën veilig onder wegen door te laten steken. Het ontwerp ervan vereist een grondige kennis van een of andere soort.
Ook kunt u bijvoorbeeld een migratie zodat de dieren zich in een gunstiger milieu bevinden of bestudeer wat de problemen zijn van bepaalde soorten als het gaat om het hebben van een geschikt leefgebied.
Oplossingen voorstellen en deze uitvoeren door middel van actief beleid kan ook: herstellen naar de soort. Indirect, door hun stress te vermijden, hen een gunstige leefomgeving te bieden en op hun welzijn te letten, worden hogere overlevings- en reproductiepercentages bereikt.
Bloedverwante reproductie
Het behoud van soorten hangt echter vaak af van de technieken van toegepaste reproductie. Aangezien de omgevingsomstandigheden zeer ze zijn vaak moeilijkZo niet onmogelijk te verbeteren, kan de levensvatbaarheid van de soort ervan afhangen.
Consanguine reproductie is een voorbeeld van reproductie die de enige optie kan zijn (meestal zijn dit gevallen van ernstig gevaar voor uitsterven, zoals het geval is bij Sumatraanse neushoorns) of vermeden, hoewel de voortplanting tussen dieren niet bloedverwant. Dat wil zeggen, ze hebben geen vergelijkbare genetische informatie van afkomst.
Aan de andere kant, als het niet wordt uitgevoerd met respect voor de soort en ondersoort, worden kunstmatige variëteiten uiteindelijk in gevangenschap gecreëerd. Dit probleem is bijvoorbeeld belangrijk bij tijgers in dierentuinen.
Als we een soort willen behouden, heeft het weinig zin om deze kruisingen te maken, niet minder dan experimenten, en evenmin is het interessant om onze toevlucht te nemen tot inteelt, met als gevolg het risico van afwijkingen en het voortduren van defecten.
Als aan de ene kant de inteelt reproductie Het kan te wijten zijn aan een poging van een bepaalde dierentuin om aantrekkelijke dieren te hebben, aan de andere kant bewijst het een slechte dienst als het gaat om het behoud van de soort. En evenzo kan in dit soort praktijken ook een bloedverwante reproductie optreden.
inderdaad, de reproductie van ondersoorten Het kan ook niet als waardevol worden beschouwd bij het redden van de soort. Hoewel het genetische en morfologische verschil minimaal mag zijn, worden de fundamenten voor het behoud van de betreffende soort of ondersoort niet gelegd.
Dat rechtvaardigt natuurlijk niet gedrag zoals dat van de dierentuin van Kopenhagen, waar ze meestal gezonde dieren doden die niet interessant zijn voor de voortplanting van de soort. Het geval van Marius, een volledig gezonde giraf van 18 maanden oud, die uiteindelijk werd begraasd door leeuwen om bloedverwantschap te vermijden, was berucht en weigerde aanbiedingen van andere centra om hem op te nemen. Kort daarna moesten ook zij hetzelfde lot ondergaan ten gunste van een nieuwe afstamming die op komst was.
Kunstmatige bevruchting
Kunstmatige inseminatie wordt vaak gebruikt als: voortplantingstechniek met succes om de populatie te vergroten binnen kweekcampagnes in gevangenschap en de daaropvolgende herintroductie in het wild.
De zaak van de grote panda. Omdat het dieren zijn met reproductieve problemen, is kunstmatige inseminatie van onschatbare waarde om meer geboorten te bereiken. Anders zouden de kritieke situatie van de soort en de zwakke vruchtbaarheid snel leiden tot zeker uitsterven.
klonen
Het schaap Dolly was niet het eerste gekloonde dier, maar een amfibie in de jaren 70, maar het lijdt geen twijfel dat het wordt beschouwd als het symbool van klonen. Hoe dan ook, deze techniek van reproductie gebaseerd op de DNA Het was een stap voorwaarts voor de wetenschap, ook nu nog niet zonder controverse.
Tegenwoordig werken tal van laboratoria aan het behoud van bedreigde soorten door middel van genetische manipulatie. Vooral sinds de jaren negentig ontstond het idee om genetisch materiaal te conserveren uit Bedreigde soort en sindsdien zijn er constante wetenschappelijke vooruitgang geboekt.
Ze kunnen geen dinosaurussen klonen, zoals ze deden in Jurassik Park, maar er worden interessante stappen gezet, zoals het creëren van een mammoet die profiteert van de belangrijke genetische overeenkomsten met de olifant.
Ten slotte heeft de dierentuin van Buenos Aires, met als doel de genetische diversiteit van soorten te behouden, de eerste bank met genetisch materiaal van bedreigde soorten gecreëerd. Daarin worden monsters van verschillende soorten genetisch materiaal bewaard. Naast andere biomaterialen worden eieren en sperma, orgaanweefsels of cellen van talloze bedreigde diersoorten opgeslagen.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Hoe wetenschap bedreigde diersoorten helptWe raden u aan om onze categorie van bedreigde dieren in te voeren.
