Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
De maan is onze natuurlijke satelliet en bovendien een van de referentiepunten van zowel de populaire als de wetenschappelijke verbeelding. Interesse in de maan is niet beperkt tot louter kennis, maar vertegenwoordigt een keerpunt dat ons in staat zou stellen de ruimte dieper te bestuderen dan we tot op heden hebben gedaan. Als we aan de maan denken, is het onvermijdelijk om ook aan het Apollo-programma te denken en in 1969, toen, niet zonder verschillende tegenslagen en historische perikelen, de mens eindelijk op de maan stapte, een echte nieuwe wereld. Vanaf dat moment waren er verschillende gelegenheden waarbij deze episode werd herhaald, om later in een tijdperk van stilte te vallen voor zover het bemande maanreizen betreft. Als je het wilt weten hoe vaak is hij naar de maan gegaan?Blijf niet alleen weten welke projecten worden gelanceerd om een nieuwe gouden eeuw van ruimteonderzoek te beginnen, blijf Green Ecologist lezen en we zullen je erover vertellen.
Vrucht van de Koude Oorlog
Als we het hebben over op de maan stappen, dat wil zeggen het sturen van bemande missies naar onze natuurlijke satelliet, is het essentieel om de Koude Oorlog en zijn historische context te noemen. Na de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) werd de wereld in twee grote blokken verdeeld. Aan de ene kant was er de communistisch blok, geleid vanuit Moskou door de Sovjet-Unie. Aan de andere kant, de kapitalistisch-liberaal blok, geleid vanuit Washington D.C. voor de Verenigde Staten. Deze twee blokken op alle mogelijke manieren gestreden mogelijk was en, het wetenschappelijk-technologische, was daar een van. Dit leidde naar start van de ruimterace zoals we die vandaag kennen.
Bijgevolg werd een langeafstandsvlucht gestart om te zien welke van de twee ideologische blokken heeft de ruimte weten te veroveren? voordat. In die zin slaagde de Sovjet-Unie erin verschillende beroemde overwinningen te behalen, zoals het in een baan om de aarde brengen van de eerste kunstmatige satelliet (Spoetnik, in 1957), en datzelfde jaar de hond Laika de ruimte in te sturen, wat de initiatie mogelijk zou maken van de studies met betrekking tot de haalbaarheid van het sturen van mensen de ruimte in.
In deze context van overwinningen van de Sovjet-Unie in de ruimtewedloop, namen de Verenigde Staten de beslissing om de meest gecompliceerde uitdaging van allemaal aan te gaan: mensen niet alleen naar de ruimte brengen, maar ook naar de maan en ze gezond en gered brengen. En met dit doel is het waarmee: het Apollo-programma is ontwikkeld.
Hoe vaak is hij naar de maan gegaan?
De Apollo-programma Het was de naam waarmee NASA in 1960 het programma doopte dat alle operaties zou samenbrengen waarvan het doel zou zijn om eindelijk mensen naar het maanoppervlak te brengen. Het doel werd bijna een decennium later bereikt, in 1969, toen de Apollo 11-missie op onze satelliet landde en Neil Armstrong, Edwin Aldrin en Michael Collins erin slaagden de droom te vervullen dat mensen eindelijk voet op een nieuwe wereld zouden zetten.
Van daaruit werden reizen naar de maan gestaag herhaald in de context van wat sommigen de gouden eeuw van ruimteverkenning hebben genoemd. Totaal de maan is tot zes keer door mensen bezocht tussen het jaar 1969 en 1972. Dat jaar waren astronauten Eugene Cernan en Harrison Schmitt de laatste mensen die het oppervlak van onze satelliet bereikten aan boord van Apollo 17.
Sindsdien heeft de mens niet meer stuur bemande missies naar de maan. Dat betekent niet dat de maan op de achtergrond is geweest bij verkenning van de ruimte. Er zijn sindsdien veel onbemande missies die de maanbodem hebben bereikt, en niet alleen aangevoerd door de Verenigde Staten. In die zin is de ruimtewedloop gediversifieerd en momenteel hebben zowel de Verenigde Staten en Rusland, als de Europese Unie, Japan, China of India ambitieuze programma's gericht op de studie van de ruimte en waar, in feite, de maan zal de komende decennia een cruciale rol spelen.
Wat zal er in de toekomst gebeuren? Gaan we weer naar de maan?
Hoewel het waar is dat na de Apollo 17-missie de droom om naar de maan te reizen van de politieke agenda van veel landen werd verwijderd, is er momenteel een nieuwe interesse in het herstellen van dit soort reizen vanwege drie hoofdredenen. Aan de ene kant is het duidelijk dat de motivatie om een permanente kolonie op de maan te installeren de afgelopen decennia is gegroeid. Het zou een nieuwe wetenschappelijk-technologische triomf van de mens betekenen, naast een mijlpaal in de geschiedenis van de mensheid.
Evenzo is een andere van de redenen die de meeste belangstelling wekt bij het terugkeren naar de maan en het installeren van een permanent station, dat de maan een Bevoorrecht startpunt voor mogelijke reizen naar Mars. Dankzij de lage zwaartekracht van de maan konden bemande en onbemande ruimtevaartuigen veel gemakkelijker opstijgen dan vanaf de aarde. Hiervoor zou het tanken worden uitgevoerd met materialen zoals waterstof of zuurstof, die rechtstreeks van het maanoppervlak zouden worden gehaald, waardoor de kosten van missies naar de planeet Mars aanzienlijk zouden dalen.
Ten slotte is er nog een van de redenen die vermeld moeten worden bij het terugkeren naar de maan en het installeren van een permanent station aan de verborgen kant. Het verborgen gezicht van de maan, buiten de belangstelling die de plaats zelf kan wekken, vertegenwoordigt een bevoorrechte plaats voor de bouw van telescopen. In deze omgeving, zonder atmosfeer of kunstmatige elektromagnetische straling, zouden veel veeleisender ruimteonderzoeksprojecten kunnen worden uitgevoerd dan op het aardoppervlak of in de ruimte, dus het onderzoeken van het universum zelf is ook een van de interesses die opkomt, mogelijk tegen het midden van deze eeuw kunnen we nieuwe bemande ruimtereizen bijwonen die op het maanoppervlak stoppen.
Ontdek in het volgende artikel het belang van de maan op aarde.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Hoe vaak is hij naar de maan gegaan?, raden we u aan om onze categorie Curiositeiten van de aarde en het universum in te voeren.
