Wist je dat korstmossen en sommige planten de luchtkwaliteit op natuurlijke wijze kunnen meten? Bekend als bio-indicatoren van luchtkwaliteit, deze organismen groeien en vermenigvuldigen zich in die omgevingen waarin de lucht een optimale kwaliteit heeft. Om deze reden is het gebruikelijk om vast te stellen dat er nauwelijks korstmossen en andere bio-indicatoren zijn in de grote steden en belangrijkste stedelijke centra van de planeet, waar luchtkwaliteitsvervuiling een serieus probleem is geworden van toenemende tegenspoed.
In dit Green Ecologist-artikel leer je: wat is luchtkwaliteit en hoe wordt het gemeten?, of wat hetzelfde is als hoe luchtvervuiling wordt gemeten om de niveaus ervan te kennen, en je zult voorbeelden vinden van luchtkwaliteitsindexen die in enkele van de grote metropolen worden gebruikt.
Wat is luchtkwaliteit?
Van luchtkwaliteitsonderzoek het is mogelijk om de samenstelling en concentratie te kennen van de meerdere gassen en deeltjes die in de atmosfeer zijn verspreid. Deze elementen moeten in een bepaalde verhouding staan om te kunnen voldoen aan optimale luchtkwaliteit en balans, dat wil zeggen, een die de gezonde ontwikkeling van levende wezens in hun leefgebied mogelijk maakt.
Verschillende factoren zijn direct en indirect van invloed op de luchtkwaliteit, waaronder verschillende meteorologische variabelen, zoals temperatuur, vochtigheid, wind, regenval, zonnestraling en atmosferische druk, die de verspreiding en karakteristieke chemische reacties van de in de lucht aanwezige elementen beïnvloeden. Om deze informatie uit te breiden, raden we je aan dit andere bericht te lezen over Waarom lucht belangrijk is voor levende wezens.
In de volgende paragrafen zullen we zien hoe de luchtkwaliteit wordt gemeten, zowel in buiten- als binnenomgevingen.
Hoe luchtkwaliteit wordt gemeten in steden
Steeds meer steden bevatten bewakingssystemen voor luchtkwaliteit als een milieustrategie om te controleren en te rapporteren over de staat van luchtvervuiling in stedelijke centra en omgeving.
Deze monitoringsystemen maken het mogelijk om de verzamelde luchtkwaliteitsgegevens rechtstreeks aan de Wereldwijd milieubewakingssysteem (edelstenen). Zo worden registers en inventarissen gemaakt van de verschillende bronnen en soorten luchtverontreinigende stoffen, met als doel effectieve controleprogramma's voor de luchtkwaliteit in stand te houden. De belangrijkste verontreinigende stoffen die worden gedetecteerd in meetstations voor luchtkwaliteit zijn meestal:
- Zwavelmonoxide (SO).
- Stikstofdioxide (NO2).
- Kooldioxide (CO2).
- Ozon (O3).
- Totaal gesuspendeerde deeltjes (PST).
Hoe kan ik de luchtkwaliteit van mijn stad weten?
Met als doel de bevolking dagelijks te informeren over de luchtkwaliteit van de steden waar ze wonen, maken steeds meer metropolen gebruik van luchtkwaliteitsindexen beschikbaar voor openbare raadpleging. Hier zijn enkele voorbeelden van officiële netwerken van luchtkwaliteitsmonitors die dagelijks verantwoordelijk zijn voor uitzendingen informatie over luchtkwaliteit en luchtvervuiling in grote steden:
- Webportaal voor luchtkwaliteit van de gemeente Madrid.
- Huidige staat van luchtkwaliteit in Barcelona.
- Kaart van de luchtkwaliteit in Monterrey.
- Dagelijkse meetgegevens van de luchtkwaliteit in Buenos Aires.
Afbeelding: gemeenteraad van Barcelona, Qualitat de l'aire.
Hoe de luchtkwaliteit thuis te meten
Wist je dat mensen ongeveer 80-90% van onze tijd binnenshuis doorbrengen? En zonder twijfel zijn onze huizen een van de belangrijkste gesloten plaatsen waar we de meeste tijd doorbrengen, dus het is erg belangrijk om binnen goede lucht te hebben om bepaalde ziekten te voorkomen.
Over het algemeen is de aanwezigheid van luchtvervuilers in onze huizen hangt zowel af van de activiteiten die we binnen uitvoeren (roken, gebruik van chemische producten, blootstelling aan vocht en allergenen, enz.), als de overheersende producten en bouwmaterialen en de hoeveelheid luchtverontreinigende stoffen van buiten die huizen bereiken via ventilatie of infiltratiesystemen.
Momenteel zijn er verschillende apparaten die in staat zijn om: meet en regel de luchtkwaliteit in huis, waaronder de IoT- en Nanoenvi IAQ-modellen opvallen. Deze geavanceerde apparaten bewaken de luchtkwaliteit continu in realtime, waarschuwen wanneer het nodig is om het huis te ventileren en maken het mogelijk om de sensoren te besturen via mobiele applicaties.
Gevolgen van luchtvervuiling
Er is een negatief verband tussen luchtverontreiniging en de effecten op de gezondheid van mens en milieu. Verschillende klinische onderzoeken bepalen hoe dagelijkse blootstelling aan overtollige luchtverontreinigende stoffen verschillende gezondheidseffecten heeft. Sommige gevolgen van luchtvervuiling voor onze gezondheid zijn:
- Ademhalingsproblemen.
- Toename van allergieën.
- Huidproblemen en infecties.
- Hartziekten.
- Longkanker.
- Cerebrovasculaire accidenten
- Chronische obstructieve longziekte (COPD).
Wil je meer weten over deze negatieve relatie tussen luchtvervuiling en onze gezondheid, dan kun je deze andere artikelen van Groen Ecoloog over Gezondheidsproblemen door luchtvervuiling, inclusief informatica, en Luchtvervuiling: oorzaken, gevolgen en oplossingen raadplegen.
Evenzo, in situaties van alert en noodsituatie als gevolg van luchtvervuilingNiet alleen mensen worden getroffen, maar ook andere levende wezens die de gassen in de vervuilde atmosfeer inademen.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Wat is luchtkwaliteit en hoe wordt het gemeten?, raden we u aan om onze categorie Vervuiling in te voeren.
Bibliografie- Anze, R. et al., (2007) Bio-indicatoren bij de detectie van luchtvervuiling in Bolivia. REDESMA virtueel tijdschrift, Deel 1 (1).
- Carazo, L. et al., (2013) Luchtvervuiling binnenshuis en de impact ervan op aandoeningen van de luchtwegen. Journal Archives of Bronconeumology, Spanish Society of Pulmonology and Thoracic Surgery. Deel 49 (1), pp: 22-27.
- Lacassaña, M., Aguilar, C. & Romieu, I. (1999) Evolutie van luchtvervuiling en impact van controleprogramma's in drie megasteden in Latijns-Amerika. Nationaal Instituut voor Volksgezondheid van Mexico. Deel 41 (3), pp: 203-214.
