Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Het mariene ecosysteem, oorsprong van het leven en bron van een gigantische en soms onbekende diversiteit aan regio's, zeeplanten, zeedieren, micro-organismen en organische moleculen. Hoewel het uiterlijk van mariene ecosystemen homogeen lijkt, is de realiteit dat het een van de meest heterogene ecosystemen op aarde is, met zeer verschillende kenmerken van de polen tot de tropen, en van de ene kant van de wereld tot de andere. De gemeenschappen van levende wezens die naast elkaar bestaan in de zoutwater ecosystemen Ze tonen de grote verscheidenheid en rijkdom van deze regio's, en vormen zo plaatsen vol leven in mangroven en riffen, in de pelagische systemen van de open zee en zelfs in de diepe zee.
In dit artikel van ecoloog Verde ontdek je een van de meest waardevolle en tegelijkertijd bedreigde ecosystemen op aarde, de mariene ecosysteem: wat is het, kenmerken, flora en fauna.
Wat zijn mariene ecosystemen
Mariene ecosystemen zijn een soort aquatisch ecosysteem, gekenmerkt door de aanwezigheid van zout water als hoofdbestanddeel. Mariene ecosystemen omvatten op hun beurt verschillende ecosystemen, zoals oceanen, zeeën, moerassen, riffen, ondiepe kustwateren, estuaria, zoutwaterlagunes aan de kust, rotskusten en kustgebieden.
Zoals we ons kunnen voorstellen, ondersteunt deze grote verscheidenheid aan mariene ecosystemen samen een verbazingwekkende diversiteit aan planten- en dierenleven. In de volgende paragrafen zullen we zien welke groepen van zeeplanten en zeedieren ze vormen de biodiversiteit van deze ecosystemen, evenals de belangrijkste fysisch-chemische kenmerken die ze definiëren.
Kenmerken van mariene ecosystemen
De verzameling van alle mariene ecosystemen beslaat de 70% van het aardoppervlak. Verdeeld in verschillende biogeografische gebieden, mariene ecosystemen presenteer het volgende: veelvoorkomende eigenschappen aan hen allemaal:
- Ze vallen onder de groep van aquatische ecosystemen.
- Ze zijn samengesteld uit water met opgeloste zouten als hoofdbestanddeel.
- Dit zoute water heeft een hogere dichtheid dan die andere aquatische zoetwaterecosystemen, wat het voortbestaan van zeeplanten en zeedieren die aan deze hoge waterdichtheid zijn aangepast, garandeert.
- Daarin zijn er twee soorten regio's, afhankelijk van of ze al dan niet zonlicht ontvangen, waardoor de fotische regio's (met licht) en de afotische regio's (zonder licht) worden onderscheiden.
- Het correct functioneren van mariene ecosystemen hangt in grote mate af van mariene stromingen, waarvan de functie gebaseerd is op het mobiliseren en transporteren van de verschillende nutriënten die de ontwikkeling en overleving mogelijk maken van de flora en fauna die deze complexe ecosystemen bewonen.
- Mariene ecosystemen zijn een bron van grote biologische rijkdom en worden gevormd door verschillende biotische factoren, zoals de aanwezigheid van producerende organismen (planten) en primaire consumenten (vissen en weekdieren), secundaire consumenten (kleine vleesetende vissen) en tertiaire (grote vleesetende vissen). grootte), evenals ontbindende organismen (bacteriën en schimmels).
- Bepaalde abiotische factoren bepalen op hun beurt de eigenschappen en kenmerken van deze natuurlijke ecosystemen, zoals de temperatuur, het zoutgehalte en de druk van hun wateren, evenals de hoeveelheid zonlicht die het ontvangt.
Flora van mariene ecosystemen
Talrijke planten, zowel ondergedoken als opkomende en drijvende soorten, vormen de rijke plantenbiodiversiteit van elk van de mariene ecosystemen. Deze soorten, die rechtstreeks verband houden met de fysisch-chemische kenmerken van het type mariene ecosysteem waarin ze leven, zullen enkele of andere vormen van leven vertonen en ook bepaalde vitale behoeften hebben.
Zeewier: de meest voorkomende
De zeewier (Koninkrijk Algen) zij vormen bij uitstek de flora van mariene ecosystemen. Een grote verscheidenheid aan families, geslachten en soorten vullen mariene ecosystemen met leven en kleur, zich groeperen in die algemeen bekend als bruine algen (protistische organismen - Klasse Phaeophyceae), rood (Phylum Rodophyta) of groen (Eukaryote planten - Clorophyta Division). Sommige zijn microscopisch klein (diatomeeën en dinoflagellaten), terwijl andere als macroalgen worden beschouwd, wat de gigantische laminaire algen van het geslacht Macrocystis benadrukt. Ze hebben zeer gevarieerde levensvormen en verschillende gewoonten, dus bestaande algen die drijven en vele andere die op de zeebodem, op rotsen of soms zelfs op dieren of andere planten leven. Altijd aangepast aan de temperaturen en andere fysisch-chemische kenmerken van de wateren waarin ze groeien en leven, worden algen verspreid over mariene ecosystemen in alle regio's van de wereld.
Als curiositeit raden we aan dit andere artikel over Groene Ecologie te lezen over de overeenkomsten en verschillen tussen planten en algen.
Belangrijker zeeflora
Naast zeewier wordt de flora van mariene ecosystemen vertegenwoordigd door verschillende plantensoorten, waaronder de zogenaamde zeegrassen (soorten van de families Zosteraceae, Cymodoceaceae, Ruppiaceae) en Posidoniaceae), de enige bloeiende planten in deze ecosystemen; de moerassen (met soorten zoals de rode mangrove: Rhizophora mangel en de witte mangrove: Laguncularia racemosa) en de overvloedige fytoplankton.
Fauna van mariene ecosystemen
De zeeën, oceanen, kusten en andere mariene ecosystemen vormen enkele van de meer biodiverse habitats van de wereld, waarin dieren van verschillende groepen, families en soorten in biologisch evenwicht naast elkaar bestaan.
Zowel kleine als grote gewervelde dieren en ongewervelde dieren, evenals micro-organismen, leven in harmonie naast elkaar in de mariene ecosystemen van de planeet. Laten we wat plaatsen voorbeelden van fauna uit mariene ecosystemen om meer te weten te komen over hoe karakteristiek en gevarieerd het is:
Zoogdieren van mariene ecosystemen
- Zuidelijke rechtse walvis (Eubalaena australis)
- Tuimelaar (Tursiops truncatus)
- Zwarte orka of valse orka (Pseuorca crassidens)
- Lamantijnen of zeekoeien (familie Trichechidae)
- grienden (Grampus griseus)
marine vis
- Witte haai (Carcharodon carcharias)
- Gemarmerde streep (Aetobatus narinari)
- Gemeenschappelijke Bonito (Sardijnse sardijnse)
- Zwaardvis (Xiphias gladius)
- Zeepaardjes (geslacht Hippocampus)
Mariene reptielen
- LederschildpadDermochelys coriacea)
- Karetschildpad (Eretmochelys imbricata)
- Stomme schildpad (Caretta caretta)
- Zeekrokodil (Crocodylus porosus)
- Zeeleguaan (Amblyrhynchus cristatus)
Zeevogels
- KelpmeeuwLarus dominicanus)
- Andes-meeuw (Chroicocephalus serranus)
- Middellandse Zee meeuw (Ichthyaetus melanocephalus)
- Reizende albatrosDiomedea exulans)
- Pinguïns (Spheniscidae-familie)
ongewervelde dieren
- Tweekleppige weekdieren: oesters (familie Ostreoida), kokkels (familie Veneroida) en mosselen (familie Mytilidae).
- Cephalopod weekdieren: octopus (orde Octopoda), inktvis (orde Teuthida), nautilus (Nautilus pompilius) en inktvis (bestel Sepiida)
- Stekelhuidigen: zeesterren (klasse Asteroidea), zee-egels (klasse Echinoidea) en holothurians (klasse Holothuroidea).
- Neteldieren: kwallen (subphylum Medusozoa), anemonen en koralen (subphylum Anthozoa)
micro-organismen
Protozoa en het karakteristieke mariene zoöplankton (voornamelijk samengesteld uit krill: Meganyctiphanes norvegica).
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Marien ecosysteem: wat het is, kenmerken, flora en fauna, raden we u aan om onze categorie Ecosystemen in te voeren.
Bibliografie- Mancera. Pineda, J.E; Gavío, G. & Lasso-Zapata, J. (2013) Belangrijkste bedreigingen voor de mariene biodiversiteit. Instituut voor Biologie, Universiteit van Antioquia. Jaargang 35 (9).
- Márquez, G. (2014) Strategische ecosystemen: mariene biodiversiteit. Nationale universiteit van Colombia, blz: 15-46.
- Duarte, C. (2006) De verkenning van mariene biodiversiteit: wetenschappelijke en technologische uitdagingen. Stichting BBVA, blz: 65-80.
- Flores, F.J; Agraz, C. & Benítez, D. (2007) Aquatische ecosystemen aan de kust: belang, uitdagingen en prioriteiten voor hun instandhouding. Nationaal Instituut voor Ecologie, Mexico, blz: 147-155.
