Zoals met zoveel andere woorden, bepaalt de context waarin ze worden gebruikt hun betekenis. Praat in dit geval over biodiversiteit is om te verwijzen naar de verschillende vormen van leven op aarde, hetzij binnen een profane of wetenschappelijke benadering.
Het houdt ook in dat we niet alleen verwijzen naar de verschillende soorten, maar ook naar hun kenmerken, hun relaties of bijvoorbeeld hun genetische diversiteit en de omgeving waarin ze voorkomen. In dat geval zullen we de diversiteit van ecosystemen moeten bestuderen.
De popularisering van de term, afkomstig van wetenschappelijk jargon, heeft geleid tot het gebruik ervan in zeer verschillende contexten en om dit te doen vanuit nieuwe perspectieven die de studie verrijken, maar in alle gevallen drukt het de variëteit of diversiteit van de biologische wereld.
Oorsprong van de term
Als we het exacte moment willen weten waarop het woord "biodiversiteit" is geboren, moeten we drie decennia terug in de tijd gaan. Het was in 1986, tijdens de eerste editie van het American Forum on Biological Diversity, georganiseerd door de National Research Council, NRC, waar de bioloog Edward Wilson de uitdrukking gebruikte in plaats van de bekende uitdrukking "biologische diversiteit".
Daarna zal het gebruik ervan zijn: spreiding wereldwijd op wetenschappelijk en politiek gebied, onder milieuactivisten en de burgerschap in algemeen.
Biologische diversiteit is biodiversiteit?
Beide termen zijn synoniem, hoewel het verschijnen van de samentrekking de betekenis van de uitdrukking verbreedde "biologische diversiteitVoordat de term 'biodiversiteit' opkwam, werd het beschouwd als synoniem voor soortenrijkdom, inclusief het concept van genetische diversiteit, en ten slotte, in 1986, omvatte het ook ecologische diversiteit.
De soort, de maatstaf voor biodiversiteit
Zoals bekend is soort een concept centrale biologie. Het is ook een essentieel element voor activisme, en daarop baseren ze een groot deel van hun onderzoek, acties en eisen.
Concreet wordt de soortenrijkdom (hun aantal) bestudeerd om de biodiversiteit in een bepaald gebied te meten, maar ook om vergelijkingen tussen regio's te maken of natuurlijk om te bepalen welke soorten bedreigd worden. Het is, kortom, de meest elementaire en functionele algemene maatregel.
Als zodanig is soortenrijkdom echter een onvolledige maatstaf voor de biodiversiteit. Naast andere problemen geeft het geen volledig beeld van de biodiversiteit. Onder andere nadelen kunnen bijvoorbeeld geen vergelijkingen worden gemaakt over geografische diversiteit.
Dit gebrek aan meeteenheden omvatte uiteindelijk vele andere. Naast soorten of soortenrijkdom is het concept van endemische soorten en de verschillen tussen soorten geïntroduceerd, nieuwe en complementaire manieren om biodiversiteit te meten.
Andere concepten die helpen om het te meten
De kennis van de soort, zowel de definitie als de taxonomische organisatie ervan, helpt ons de relaties tussen organismen. Het geeft niet alleen de mogelijkheid om een evolutionaire lijn te trekken, maar geeft ook de overeenkomsten en verschillen tussen beide aan.
Kortom, we kunnen zeggen dat hoe meer verschillende soorten zijn, hoe meer biodiversiteit er zal zijn in een bepaald leefgebied of ecosysteem. Dankzij de classificatie verbeteren we daarom de tool van de biodiversiteit. Het is niet verrassend dat de grotere of kleinere affiniteit tussen soorten of het ecologische belang van de een of de ander kan worden gebruikt bij het bepalen welke gebieden waardevoller zijn dan andere in termen van hun biodiversiteit.
Op basis van de verkregen resultaten kunnen conserveringscampagnes worden gepland die bepaalde gebieden meer bevoordelen. Het zal met name van groot praktisch nut zijn wanneer middelen schaars zijn en u moet beslissen waar u ze wilt investeren.
Andere concepten die helpen bij het meten van biodiversiteit verwijzen naar genetische diversiteit of onder meer naar de diversiteit van ecosystemen. Terwijl de eerste verwijst naar de reserve van genetische diversiteit die door elke soort wordt gedeeld, evenals de variaties ervan op basis van geografische spreiding of het fenomeen dat bekend staat als genetische erosie, wat het verlies ervan met zich meebrengt.
Van zijn kant is de diversiteit van ecosystemen en habitats een andere sleutel om de biodiversiteit beter te definiëren. Er zijn verschillende manieren om ze te classificeren, en de factoren die in aanmerking worden genomen, zoals klimaat, vegetatie of soortenrijkdom, variëren ook.
Doelstelling: behoud biodiversiteit
De grote zorg van een brede sector van de biologische wetenschappen houdt verband met het uitsterven van soorten, hoewel haar bijdrage wordt geleverd vanuit een multidisciplinaire benadering. Het behoud van de biodiversiteit vereist zowel het stoppen van habitatverlies als het beëindigen van problemen in verband met klimaatverandering of bijvoorbeeld jacht.
Hoewel het de wet van het leven is dat veel soorten verdwijnen, lijden we momenteel aan een versnelde achteruitgang van hen, een gevolg van een dramatische en onstuitbare interventie van de mens. De wetenschap waarschuwt ons niet alleen dat we belangrijke soorten zoals bestuivers doden, maar dat we op de rand van de zesde grote uitsterving staan.
Conclusies.
Volgens een Amerikaanse studie gepubliceerd in het tijdschrift Science, biodiversiteit Het is bij kant van instorten, in de eerste plaats omdat sinds de mens bestaat de plant- en diersoorten steeds sneller verdwijnen.
Bovendien moet er rekening mee worden gehouden dat het verdwijnen van de soort de onbalans ecosystemen, tot het punt van verdwijning van de keten. Naar het puurste domino-effect, en de mens is nog maar één stuk dat zal vallen. Het nuttige voorbeeld van bijen is voldoende om te begrijpen in hoeverre we afhankelijk zijn van de natuur om te overleven. Zoals wetenschappers keer op keer zeggen, is het aan ons om onszelf te redden of te veroordelen.
Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Wat is biodiversiteit en hoe meet je het?, raden we u aan om onze categorie Biodiversiteit in te voeren.
