9 ARGUMENTEN tegen KLIMAATVERANDERINGNEGATIONISTEN

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

Sommigen discussiëren over het al dan niet bestaan van klimaatverandering; anderen geven toe aan het overweldigende bewijs dat het bestaat, maar aarzelen om te geloven dat de mens erachter zit. Hoe is het mogelijk dat er nog steeds mensen zijn die willen debatteren over klimaatverandering, of het nu echt is of niet? Klimaatverandering is helemaal geen debat, maar een realiteit. De wetenschap geeft geen meningen, maar geeft ons een onpartijdige kijk op de werkelijkheid met de meest actuele gegevens die beschikbaar zijn. Klimaatverandering wordt ondersteund door steeds meer wetenschappelijk bewijs en daarmee rekening houden is bepalend voor onze toekomst.

Ontkenners van klimaatverandering gebruiken een aantal argumenten om het bestaan ervan te ontkennen. Dit zijn op zijn best slechts halve waarheden of in het slechtste geval regelrechte leugens. Ze kunnen echter allemaal gemakkelijk worden gedemonteerd. Wil je meer weten over de wetenschappelijke argumenten over klimaatverandering om ze te kunnen weerleggen? Zo ja, mis dan dit interessante artikel van Green Ecologist over de Argumenten tegen ontkenners van klimaatverandering.

Hoe kan er klimaatverandering zijn als het koud is?

We beginnen dit artikel met het beantwoorden van: hoe het kan dat er klimaatverandering is als we zien dat het soms erg koud is. Het feit dat er ooit lage temperaturen zijn geregistreerd op een specifieke plaats en tijd, betekent niet dat er wereldwijd geen opwarming is. De truc om je te concentreren op specifieke gegevens is het niet waard, aangezien gemiddeld over de hele planeet stijgen de temperaturen. Dit betekent dat, ondanks het feit dat het soms erg koud en veel sneeuwt of dat we een jaar minder warm hebben dan het voorgaande jaar, de warme periodes veel zwaarder wegen en de trend is naar een stijging van de mondiale temperatuur.

We hebben verschillende voorbeelden waar dit duidelijk te zien is:

• Geconstateerd is dat het aantal hittegolven toeneemt en dat deze op hun beurt weer dagen aanhouden met extreme temperaturen.
• In Spanje bijvoorbeeld duren de zomers zo'n 5 weken langer dan in de jaren '80.
• We zien ook een duidelijke trend in de stijging van de geregistreerde minimumtemperaturen.

CO2 mag niet te warm worden omdat er te weinig in de atmosfeer zit

Dat CO2 een klein deel van de atmosfeer is, is nog een van de uitspraken die de ontkenners van klimaatverandering. Wist je dat de wetenschapper Eunice Newton Foote al in 1856 aantoonde dat een glazen container met: CO2 houdt meer warmte vast dan een die alleen normale lucht heeft? Sindsdien is dit experiment vaker en onder verschillende omstandigheden herhaald en wordt steeds dezelfde conclusie getrokken: CO2 is een broeikasgas!

Dat iets in een kleine concentratie zit, betekent niet dat het geen gevolgen heeft of dat het klein moet zijn. Bedenk als voorbeeld dat er maar een dosis van een paar milligram cyanide nodig is om een persoon te doden.

Wat er wel toe doet, is in welke verhouding het is veranderd, en het heeft dit al met ongeveer 50% gedaan in vergelijking met pre-industriële revolutiewaarden, meer dan 400 delen per miljoen. We raden je aan dit andere bericht over de belangrijkste bronnen van CO2-uitstoot te lezen en ook dit andere bericht over wetenschappelijke curiositeiten over de atmosfeer.

Water is een broeikasgas krachtiger dan CO2

Is het waar dat water in dampvorm is een broeikasgas krachtiger dan CO2? Nou ja, dit keer is dit argument geen leugen, maar het is niet iets dat wetenschappers voor ons willen verbergen. Water in zijn gasvormige dampvorm is een van de gassen die verantwoordelijk is voor het voorkomen dat alle infraroodstraling de ruimte in ontsnapt en we kunnen een temperatuur hebben die de ontwikkeling van leven op deze planeet mogelijk maakt. Nu is dit zolang de niveaus in de atmosfeer niet te veel fluctueren.

Betekent dit dan dat CO2 onbelangrijk is? Natuurlijk niet, want dit ontkent helemaal niet de rol van het broeikasgas dat CO2 speelt en de temperatuurstijging die de toename van zijn aandeel in de atmosfeer met zich meebrengt.

In feite zorgt deze temperatuurstijging die wordt veroorzaakt door CO2 ervoor dat er meer water verdampt, waardoor de temperatuur meer stijgt en meer verdampt, en een feedbacklus binnenkomt waar de temperatuur niet stopt met stijgen. Momenteel is al waargenomen dat er minder water in onze oceanen is, omdat het zoutgehalte ervan blijft toenemen.

Een andere belangrijke opmerking is dat de temperatuurstijging ervoor zorgt dat het ijs in de permafrost smelt en meer CO2 vrijgeeft dan het daar had opgeslagen.

De huidige klimaatverandering maakt deel uit van een natuurlijke cyclus

In de geschiedenis van planeet Aarde er zijn verschillende klimaatveranderingen geweest, waarvan sommige (met name in interglaciale perioden) hogere temperaturen hebben gehad dan de huidige. De huidige klimaatverandering is echter ongekend, omdat het niet alleen belangrijk is hoeveel de temperatuur stijgt, maar ook hoe lang het duurt.

Zo is de CO2 in de atmosfeer de afgelopen vier jaar toegenomen, net zoals toen onze planeet van de laatste ijstijd naar de interglaciale periode ging waarin we ons nu bevinden, een overgang die ongeveer 200 jaar duurde. Er is geen natuurlijk fenomeen dat in staat is om op zo'n korte tijdspanne klimaatverandering teweeg te brengen, maar dat zullen we later zien.

Ontkenners beweren ook dat het deel uitmaakt van een natuurlijke cyclus zeggen dat deze temperatuurstijging die we hebben niets meer is dan het herstel van de temperaturen die in de Kleine IJstijd (1300 AD-1850 AD) waren en dat we een warme periode zullen ingaan zoals we al hadden in de Warme Periode van de late middeleeuwen (900 AD-1300 AD). Maar er zijn twee belangrijke tekortkomingen in deze beoordeling:

• De temperatuurdaling en -stijging in deze perioden waren geen mondiale, maar eerder regionale veranderingen, die Groenland, IJsland, Oost-Amerika en Noordwest-Europa troffen.
• De afwijkingen in de temperaturen van die tijd waren kleiner dan wat we nu hebben en vonden plaats op een grotere tijdschaal.

Hier kunt u lezen over de oorzaken van klimaatverandering en de gevolgen van klimaatverandering.

De huidige klimaatverandering wordt veroorzaakt door externe factoren buiten de aarde

Enkele van de oorzaken van de klimaatveranderingen die zich in de loop van de geschiedenis van de aarde hebben voorgedaan, kunnen worden gevonden in externe factoren, namelijk: zonnecycli en baanvariaties. We gaan nu zien of ze de oorzaak zijn van de huidige klimaatverandering of niet.

zonnecycli

Het is tot op zekere hoogte begrijpelijk dat men denkt dat onze zon de huidige klimaatverandering verklaart, aangezien de hoeveelheid energie die we ervan ontvangen natuurlijke veranderingen heeft die het klimaat kunnen beïnvloeden. De bekendste zijn de 11-jarige cycli en de 200-jarige cycli. De andere cycli zijn veel groter dan deze twee.

• De 11-jarige cycli van de zon zijn te zien in zonnevlekken die met satellieten worden bestudeerd. Hoe meer zonnevlekken er zijn, hoe groter de zonneactiviteit en vice versa. Deze cycli hebben niet veel relevantie, aangezien de energievariaties rond de 0,1% liggen en bovendien zijn het zeer snelle veranderingen (het is alsof we een pan water op een vuur plaatsen dat met tussenpozen zeer snel aan en uit gaat : de temperatuur zou min of meer constant blijven).
• De 200-jarige cycli zijn verkregen door de hoeveelheid koolstof-14 in boomringen te bestuderen: hoe meer zonneactiviteit, hoe minder koolstof-14 er is, en vice versa. Deze cycli zijn belangrijker dan de vorige en daarmee zou een deel van die kleine regionale veranderingen van de Kleine IJstijd en de Middeleeuwse Warme Periode verklaard kunnen worden. Wist je trouwens dat volgens deze cycli we zouden nu weer een koude periode moeten hebben? De temperatuur blijft echter stijgen en kan zelfs nog hoger stijgen als de zon niet langer "aan onze kant" staat.

Orbitale variaties

Orbitale variaties omvatten verschillende veranderingen of bewegingen die ook van invloed zijn op de hoeveelheid energie die we van de zon ontvangen en het klimaat kunnen veranderen, dus we hebben:

• Veranderingen in de excentriciteit van de baan van de aarde, dat wil zeggen, de ellips waarin de aarde rond de zon draait, strekt zich uit en trekt samen. Deze veranderingen vinden plaats in cycli van ongeveer 413.000 jaar.
• Veranderingen in de helling van de aardas. De variatie is van 22.1º tot 24.5º. Het is momenteel 23.5º. De cyclus is ongeveer 41.000 jaar.
• Precessie beweging. Deze beweging is dezelfde als die in een tol kan worden waargenomen, waar de richting waarin de aardas helt verandert. De cyclus is ongeveer 26.000 jaar.

Deze variaties staan bekend als Milankovitch Cycles en, zoals je kunt zien, zijn ze erg traag. Daarom, worden uitgesloten als oorzaak van de plotselinge temperatuurstijging (in ongeveer 150 jaar) die we hebben. Bovendien heeft geen van deze periodieke externe factoren ertoe geleid dat de afgelopen miljoen jaar 300 delen per miljoen CO2 is overschreden.

Kosmische stralen

We nemen hier kosmische straling op omdat, hoewel niet is aangetoond dat ze ooit enige klimaatverandering veroorzaken, het een van de hypothesen is die door ontkenners worden gebruikt.

Kosmische straling is waarschijnlijk afkomstig van verre sterrenstelsels en is hoogenergetische straling. Ontkenners beweren dat deze stralen betrokken zijn bij het proces van wolkenvorming, op een zodanige manier dat, als de hoeveelheid kosmische straling die de aarde bereikt zou afnemen, het aantal wolken zou afnemen, waardoor er minder licht zou worden weerkaatst door de zon naar de ruimte en dat daarom de planeet zou opwarmen.

Maar met deze uitspraken hebben ze het weer mis. Ten eerste heeft de wetenschap aangetoond dat kosmische straling geen erg belangrijke rol speelt bij wolkenvorming, en ten tweede is in de afgelopen 50 jaar waargenomen dat de hoeveelheid kosmische straling is toegenomen. Daarom, als deze hypothese juist zou zijn, zou het resultaat precies het tegenovergestelde zijn: de planeet zou afkoelen.

Klimaatverandering is te wijten aan de uitbarsting van vulkanen en branden

Om erachter te komen wat de oorsprong is van het overtollige CO2 in de atmosfeer, moeten we naar de verschillende vormen gaan waarin koolstof aanwezig is, dat wil zeggen, de isotopen ervan. Dit zijn: koolstof 12, koolstof 13 en koolstof 14. Elk van hen had een constante verhouding vóór de Eerste Industriële Revolutie, maar nu wordt waargenomen hoe het aandeel koolstof 12 neemt toe naarmate CO2 toeneemt.

Koolstof 12 is degene die planten en bacteriën het meest opnemen tijdens fotosynthese, planten die vervolgens worden ingenomen door dieren en aan het einde van hun leven keert het terug naar de atmosfeer met ontbinding. Het is te zeggen, de oorsprong van koolstof 12 in de atmosfeer ligt in levende wezens en niet in de uitbarstingen van vulkanen. Verder blijkt uit de verschillende maatregelen dat: vulkanen stoten minder dan 1% uit van wat wij uitstoten. We kunnen er ook aan toevoegen dat vulkanen, door het uitstoten van as en aerosolen, meer kans hebben om het mondiale klimaat af te koelen.

Zou het dan om wat voor reden dan ook brand of plantbederf kunnen zijn? Het antwoord is nee, aangezien het aandeel koolstof 14 (hetzelfde dat paleontologen gebruiken om botten te dateren) is afgenomen, wat betekent dat de levende wezens waaruit het CO2 komt al honderdduizenden jaren dood zijn. Levende dingen waaruit fossiele brandstoffen zijn ontstaan.

De oceaan stoot meer CO2 uit dan de mens

Deze bewering is waar, maar het punt is dat: oceanen en zeeën slaan ook CO2 op, dit is de belangrijkste functie (het is een koolstof gootsteen). Ze moeten het vangen door het om te zetten in zuur en alle waarnemingen bevestigen dat het zeewater verzuurt, een feit dat negatieve gevolgen heeft voor sommige ecosystemen, zoals koraalriffen.

Dit is een ander bewijs dat de CO2 die aanwezig is in de atmosfeer van de aarde toeneemt. Daarnaast is een andere vraag dat er een kritiek punt zal komen waarop het water in de oceanen een bepaalde temperatuur zal bereiken en dat de eigenschap om CO2 op te slaan in de vorm van koolzuur zal veranderen. Het resultaat zal zijn dat de oceanen niet langer een koolstofput zijn om meer een koolstofbron te worden.

Om dit onderwerp beter te begrijpen, kunt u deze andere artikelen lezen over Wat is blauwe koolstof en Verzuring van de oceanen: wat het is, oorzaken en gevolgen.

Een paar graden meer is niet zo erg

Allereerst moet er rekening mee worden gehouden dat er gemiddeld over de hele wereld een paar graden of drie meer zijn. Dat betekent dat er gebieden zullen zijn waar de stijging meer uitgesproken zal zijn. In feite is het wat wordt waargenomen in poolcirkels, die ze worden veel heter dan de rest van de planeet.

Ten tweede, alleen omdat er perioden in de geschiedenis van de aarde zijn geweest waarin de temperatuur natuurlijk iets meer is gestegen dan nu, betekent niet dat het een goede zaak is of iets dat we kunnen negeren. Klimaatveranderingen hebben geleid tot massale uitsterving van soorten (Hier kun je lezen over het massaal uitsterven van soorten: wat ze zijn, welke oorzaken en wat ze zijn) en ze hebben veranderingen veroorzaakt in de hele biodiversiteit van de planeet. Sommige ecosystemen op de planeet kunnen er "profiteren", maar het zal niet gebruikelijk zijn.

Zo zouden we niet alleen veel soorten tot uitsterven veroordelen, maar zou onze beschaving zoals we die kennen in gevaar zijn. Zeker als we er rekening mee houden dat deze verandering veel sneller gaat dan normaal en dat het dus nog steeds zo zal zijn moeilijker aan te passen aan welke soort dan ook.

Wetenschappers manipuleren gegevens

Dit is een zeer simplistisch argument om de geloofwaardigheid aan te tasten van wetenschappers die verantwoordelijk zijn voor het bestuderen van het klimaat.

In 1988 creëerden de Verenigde Naties de Intergouvernementeel Panel inzake klimaatverandering (IPCC, met zijn acroniem in het Engels). Gaat over duizenden experts uit meer dan 100 landen die vrijwillig bijdragen (zonder financiële vergoeding) om alle klimaatveranderingsstudies van over de hele wereld en conclusies trekken.

Het zou verschrikkelijk ingewikkeld zijn voor zo'n groot aantal wetenschappers om het erover eens te zijn dat ze liegen over de verkregen gegevens, vooral als we er rekening mee houden dat de leden van het IPCC door verschillende regeringen worden gekozen en dat in elk van hen de belangen met betrekking tot het beleid inzake klimaatverandering zijn erg uiteenlopend.

Aan de andere kant vinden we dat de consensus van de hele wetenschappelijke gemeenschap is 97%. Dit percentage in de wetenschap is overweldigend, hoewel sommige ontkenners liever bij de mening blijven van de resterende 3%, die waarschijnlijk wetenschappers zijn die een belangenconflict hebben of die zijn gekocht, en daarom werd ingezien dat het meest geschikte was om te creëren een organisme als het IPCC. Laten we ook niet vergeten dat er miljoenen dollars worden geïnvesteerd in het bestendigen van de twijfel over klimaatverandering, aangezien dit voor bepaalde sectoren goedkoper is dan het veranderen van het huidige economische model.

Nu je dit allemaal weet Argumenten van ontkenners van klimaatverandering en argumenten om ze te weerleggen En zodat u meer kennis heeft over dit wereldwijde milieuprobleem, raden we u aan deze andere Green Ecologist-artikelen te lezen over:

• Verschil tussen klimaatverandering en opwarming van de aarde.
• Verschillen tussen broeikaseffect en klimaatverandering.
• Hoe klimaatverandering te voorkomen (of erger te voorkomen en te verminderen).
• Klimaatverandering zinnen.

Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Argumenten tegen ontkenners van klimaatveranderingWe raden u aan om onze categorie Klimaatverandering in te voeren.

Bibliografie

• IPCC-beoordelingsrapporten. Beschikbaar op: https://www.miteco.gob.es/es/ceneam/recursos/mini-portales-tematicos/Cclimatico/informe_ipcc.aspx
• Milan Pérez, J.A. (2022). Klimaatverandering. Spaanse academische redactie.
• Viñas Rubio, J.M. (2013). Het klimaat op aarde door de geschiedenis heen.
• Richard B. Alley (2007). Klimaatverandering. Verleden en toekomst. Redactioneel Siglo XXI (Madrid).